International

POL

Wspierać zamiast wychować

• Amication – podstawowe zalożenia komunikacji postpedagogicznej
• Hubertus von Schoenebeck – informacje biograficzne

Hubertus von Schoenebeck – informacje biograficzne

Doktor filozofii, urodził się w roku 1947, jest ojcem dwojga dorosłych i dwojga młodszych dzieci.

W roku 1966 zdał maturę w liceum klasycznym.

W latach 1969 - 1972 odbył intensywne studia w zakresie nauk prawnych, koncentrując się na recepcji myśli prawnej, prawie konstytucyjnym i historii prawa europejskiego.

Po ukończeniu studiów nauczycielskich pracował przez rok (1975/76) w szkole podstawowej jako nauczyciel matematyki, biologii, fizyki i techniki. Był wychowawcą klasy i pełnił fukcję męża zaufania.

W latach 1976 – 1978 prowadził naukowy projekt badawczy nad możliwością postpedagogicznej komunikacji z dziećmi i w roku 1980 obronił pracę doktorską na ten temat na uniwersytecie w Osnabrück. W związku ze swoimi badaniami studiował także ruch praw dziecka w USA i konsultował swoją koncepcję postpedagogicznej komunikacji z Carlem C. Rogersem – twórcą terapii skoncentrowanej na komunikacji z klientem.

Od roku 1976 do 1980 - opierając się na doświadczeniach i rezultatach swoich badań - rozwijał postmodernistyczną filozofię i etykę »Amication«.

W roku 1978, wspólnie z Jansem Ekkehardem Bonte, stworzył koncepcję »Przyjaźń z dziećmi« (»Freundschaft mit Kindern«) – po raz pierwszy w świecie łączącą postpedagogiczną teorię i praktykę. W tym samym roku powstało prawnie zarejestrowane Stowarzyszenie »Przyjaźń z Dziećmi« (»AMICATION – Förderkreis e.V.«).

W roku 1980 podczas manifestacji pokoju zorganizowanej w Münster, proklamował »Niemiecki Manifest Dziecięcy« (»Deutsche Kindermanifest«) – spis praw  dla młodych ludzi, inspirowany ruchem praw dziecka.

W 1985 roku stworzył trening samostanowienia (»Selbst-Verantwortungs-Training«) – formułę seminarium opartego na dynamice grupowej, służącego rozwijaniu odpowiedzialności za samego siebie.

Od roku 1978 do dziś pracuje jako oficjalny, publiczny propagator Stowarzyszenia »Przyjaźń z Dziećmi« oraz idei Amication, wyjaśniającej zasady samoakceptacji oraz życia wolnego od manipulacji wychowawczej. Prowadzi wykłady i spotkania w środowiskach uniwersyteckich, szkołach i ośrodkach kształcenia w Niemczech i za granicą. Prowadzi wiele seminariów poświęconych postpedagogicznej komunikacji. Jego międzynarodowa aktywność w Polsce, Czechach, Austrii, Szwajcarii, Holandii i Włoszech sprawiła, że idee postpedagogiczne są coraz bardziej znane, a wiele książek zostało przetłumaczonych i wydanych w Polsce i Czechach.

Jest autorem wielu książek i wydawnictw o tematyce postpedagogicznej.

Książki przetłumaczone i wydane w Polsce:
»Antypedagogika w dialogu. Wprowadzenie w rozmyślania antypedagogiczne«, Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Studia Kulturowe i Edukacyjne, Toruń 1991
»Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać«, Agencja Wydawnicza Jacek Santorski & Co., Warszawa 1994
»Kocham siebie takim, jakim jestem«, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 1994
»Po tamtej stronie wychowania. Życie w wolności od psychicznej przemocy«, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków, wydanie I – 1998, wydanie II – 1999
»Szkoła z ludzką twarzą. Wizja i rzeczywistość«, Oficyna Wydawnicza IMPULS, Kraków 2001